حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو هَاشِمٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فَقَالَ إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنَائِرِ وَ الْمَقَاصِيرِ الَّتِي فِي الْمَسَاجِدِ فَقُلْتُ فِي نَفْسِي لِأَيِّ مَعْنًى هَذَا قَالَ فَأَقْبَلَ عَلَيَّ وَ قَالَ مَعْنَى هَذَا أَنَّهَا مُحْدَثَةٌ مُبْتَدَعَةٌ لَمْ يَبْنِهَا نَبِيٌّ وَ لَا حُجَّةٌ. 

ابو هاشم گويد: من در محضر حضرت امام حسن عسکری (عليه السلام) بودم، حضرت فرمودند: هر گاه قائم خروج کند به خراب نمودن مناره ها و قصرهايی که در مساجد ساخته شده است امر ميفرمايد. من با خودم گفتم: علت اين مسئله چيست؟ حضرت رو به من کرده و فرمودند: خراب کردن آنها برای این است که احداثشان بدعت است، چون نه پيامبری آنها را ساخته است و نه هيچ يک از حجت های الهی. 

إعلام الورى بأعلام الهدى (ط - الحديثة) ؛ ج٢ ؛ ص ١۴٢

الغيبة (للطوسي) / كتاب الغيبة للحجة ؛ النص ؛ ص ٢٠۶

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج ۵٠، ص ٢۵٠